Shai Maestro (Israël 1987) is een van de meest veelbelovende en getalenteerde jazzpianisten van deze generatie. Sinds zijn debuut met zijn trio heeft hij een identiteit ontwikkeld en een volstrekt eigen piano stijl. Hij bouwde zijn carriëre uit via een langdurige samenwerking met bassist Avishai Cohen (jarenlang de vaste bassist van Chick Corea), die hem gevraagd had om een trio te vormen met drummer Mark Guilliana, zij namen 4 albums op waarvan 2 op het legendarische Blue Note. In 2018 tekende hij een contract bij het iconische ECM label en nam het album “The Dream Thief” op , zowel in trio bezetting als solo, dat was zijn grote doorbraak. Dit is zijn nieuwste album “Human” met Philip Dizack op trompet, Jorge Roeder op contrabas en Ofri Nehemya op drums. Middels allerlei onverwachte wendingen in de composities weten Shai en zijn collega’s te ontkomen aan het typerende en soms voorspelbare ECM patroon hetgeen mede te danken is aan trompettist Dizack die het verschil maakt met hun vorige opname met het trio in The Dream Thief.

Het openingsnummer “Time” begint met donkere piano akkoorden en drumgeroffel waarna de trompet inzet, daarna valt het wat stil en na een enkel piano akkoord is het afgelopen, vervreemdende muziek maar daardoor ook spannend. Het titelnummer kronkelt zich ook door allerlei paden, etherische trompetklanken, allerlei verschillende motiefjes op de piano en voort roffelende drums en dan opeens lieflijk pianospel alsof een beek tot rust komt na een stroomversnelling, piano en drums voeren een waar duet op waarna de trompet zich bij hen voegt, uiterst spannende klanken. Het trompetspel van Philip Dizack komt wonderwel overeen met het klankbeeld van het trio, uiterst flexibel en razendsnel overschakelend van verstild geluid naar spetterende passages. “Philip’s trumpet playing sounds to me like a human voice speaking to you and adding him to the trio takes us to our next level. It’s like we found a secret gear in the car all of a sudden. I absolutely love it” aldus Maestro. Het titelnummer “Human” behoort tot een van de fraaiste compositie op het album met zijn serene uitstraling en bijna plechtstatige gemoedstoestand. De nieuwe versie van “The thief’s dream” is een stuk dynamischer dan de versie op het gelijknamige album mede door Dizack’s bijdrage en het ragfijne briljante spel van Maestro, pfff wat een muziek.

Het nummer “Hank and Charlie” behoort tot de hoogtepunten, hoewel er zijn eigenlijk alleen maar hoogtepunten. Het is een eerbetoon aan 2 muzikale helden van Maestro, Hank Jones en Charlie Haden en dan vooral hun album “Steal Away” vol spirituals en hymnen. Er is een hoofdrol weggelegd voor Jorge Roeder met zijn zoemende bas, de sfeer op dit nummer is een en al spiritualiteit, pure kippenvel muziek, ook voor niet gelovigen, mooi, mooi ! Het sfeertje wordt nog even doorgetrokken in het meeslepende “Compassion” waarin Maestro alleen is te horen, hij is duidelijk uitgegroeid tot een van de beste jazz pianisten aan het jazzfront. “They went to war” begint met omfloerste trompetklanken die waarschijnlijk niet onterecht doen denken aan the last post, na enkele donkere piano akkoorden ontwikkelt zich het thema met de drumpartij in een vertraagd marstempo op de achtergrond, ging met name in de eerste wereldoorlog nog met veel tam tam en fanfare ten strijde, hier klinkt het als een droeve aftocht na afloop van de oorlog en dat is zeer op zijn plaats, oorlog is geen feest, althans niet voor normale weldenkende mensen. Zoals gebruikelijk op zijn albums is ook hier een standard aanwezig en wel in de vorm van “In a sentimental mood” maar wel in een vrijwel onherkenbare versie. Een geweldig album dat een flinke gooi doet naar het eindejaarlijstje.

Jan van Leersum